In bookshelves i send out an invitation to someone for presenting his/her favorite bookshelf or writer. To let them explain their choice or let the shelf speak for itself. Bookshelves is concerned with collecting, collections and the sincere love for books. In bookshelves nodig ik iemand uit om zijn/haar favoriete boekenplank of schrijver te tonen. Om iets over hun keuze te vertellen of de plank te laten “spreken”. Bookshelves gaat over verzamelen, collecties en de oprechte liefde voor boeken. Today/Vandaag bookshelves: # 90 Hanz Mirck
Hanz Mirck is docent Nederlands en creatief vertaler, muzikant, dichter en schrijver.
“In onze L-vormige woonkamer heb ik de boekenkast zo geplaatst dat die de poot van de L afsluit en zo mijn studeerkamer vormt. De kast is twee meter hoog en drieënhalve meter breed. Hij is aan beide kanten te gebruiken, al was het maar omdat ieder verhaal en ieder gedicht minstens twee kanten heeft. Omdat er acht planken per meter kast zijn, hebben we het over 3,5 x 8 meter x 2 =56 meter boeken. Ik geef toe, ik heb nog wel meer boekenkasten elders in de studeerkamer en in andere ruimten in huis, maar laten we het even tot deze kast beperken. De literatuurkast dus. Aan de woonkamerkant staan de romans. Die beginnen linksboven op alfabet en lopen door tot de bovenste twee planken van de meest rechtse kast. Daaronder staan de klassieken (Grieken en Romeinen) en daaronder komt de plank Russische bibliotheek en Privédomein. Daaronder zijn twee planken gereserveerd voor de rubriek ‘nog te lezen boeken die recent aangeschaft zijn’. Je leest het goed; twee meter nog niet gelezen romans. Ik koop dus duidelijk meer dan ik aankan. Mijn boekenkast vertelt dus niet alleen iets over mijn belangstelling, mijn ontwikkeling en mijn smaak, maar ook iets over mijn lees- en koophonger, mijn gulzigheid, mijn angst om iets te missen, mijn enthousiasme als ik een boekwinkel binnenstap en mijn ervaring als boekverkoper. (Ik werkte tien jaar in boekhandel Van Someren & Ten Bosch in Zutphen en was daarna nog even bedrijfsleider van boekhandel Romijn in Oosterbeek, voor ik docent Nederlands werd.) Want ik weet daardoor dat boeken soms maar heel even leverbaar zijn en dan geruisloos verdwijnen en niet eens in de ramsj meer te vinden zijn. Bijvoorbeeld het boek ‘Paard van God’ van Wilhelm Dichter, wat ik een vergeten pareltje vind. Als ik in de boekhandel zendingen uitpakte en een boek aantrof wat me interessant leek, zette ik dat direct apart en nam het mee naar huis om nader te bekijken. Negen van de tien keer kocht ik het boek dan. Toen ik 18 werd, wilde ik zo min mogelijk bezit, zo min mogelijk ballast opbouwen, om zo makkelijk de wereld rond te kunnen trekken. Ik wilde me het liefst in het buitenland vestigen: Italië, Amerika, weg uit Nederland. Maar toen kreeg ik ‘De avonden’ van Reve en de poëziebloemlezing ‘Hier ligt Poot, hij is dood’ en was de kiem van de verzamelwoede gelegd.”
“De plank waar ik het meest mee heb, dat is een moeilijk vraag. Alle boeken die ik dubbel heb, geef ik weg, alle boeken die ik niet mooi vind, verkoop ik. Dus alles wat er staat wil ik houden, heeft me geraakt, wil ik herlezen (als ik daar ooit de tijd voor heb). Mijn poëzieverzameling (aan de studeerkamerkant van de boekenkast) is fors: ruim elf meter aan bundels. Dat is meer dan de gemiddelde bibliotheek of literaire boekenwinkel heeft. Ik heb een tijd recensies geschreven voor Boekblad, voor Awater, voor de website De Contrabas en ik ben nog steeds jurylid van de J.C.Bloemprijs, mede omdat ik die ooit won. Dan krijg je bundels gratis toegestuurd, maar werk waar ik niet over schreef en wat ik niet mooi vond, moet er ook uit. Want meer dan deze 56 meter mag het eigenlijk niet worden. Dus aan de poëzie in mijn verzameling hecht ik. Maar het meest aan het hart ligt misschien één van de planken waar de bloemlezingen Nederlandse poëzie staan. Daar staat de reeks ‘De 100 beste gedichten van…’ die nu loopt van 1996 tot 2015. Het eerste deel kreeg ik van mijn toenmalige vriendin. Al mijn contemporaine helden stonden erin. In het deel van 2002 stond ik tot mijn grote vreugde zelf. Ik ben dat jaar gedebuteerd met ‘Het geluk weet niets van mij’ en zag mezelf ineens tussen mijn grote voorbeelden. Ik was voor mijn gevoel echt deel geworden van de literaire wereld. In 2008 stond ik er weer in, met een gedicht uit mijn derde bundel. Grappig is dat mijn tweede bundel, Wegsleepregeling van kracht’ uit 2006, waar ik de J.C. Bloemprijs voor kreeg, niet in de reeks is opgenomen. Wat betekent het predikaat ‘de beste 100’ dan? De reeks gaat door, dichters komen en gaan, ik schrijf verder en een nieuwe bundel zal komen. En de boekenkast groeit mee. Niet in meters maar in kennis van de Republiek der Letteren.”
HM
about/over bookshelves
about/over Hanz Mirck
more/meer bookshelves