In bookshelves i send out an invitation to someone for presenting his/her favorite bookshelf or writer. To let them explain their choice or let the shelf speak for itself. Bookshelves is concerned with collecting, collections and the sincere love for books. In bookshelves nodig ik iemand uit om zijn/haar favoriete boekenplank of schrijver te tonen. Om iets over hun keuze te vertellen of de plank te laten “spreken”. Bookshelves gaat over verzamelen, collecties en de oprechte liefde voor boeken. Today/Vandaag bookshelves: # 92 Ingeborg Dusar

Ingeborg Dusar is literatuurwetenschapper en voordrachtkunstenaar.

“In de statige boekenkast die uit een Engelse school komt, zitten de boeken die talrijke verhuizingen overleefd hebben plus wat nieuwe aanwinsten. Voor de laatste verhuis stonden de boeken nog in dubbele rijen, nu is er enkel een goed zichtbare harde kern overgebleven waaraan ik niet meer zal raken. Links staan de Duitsers netjes in het gelid, rechts de ‘buitenlanders’, dat wil in mijn geval zeggen de Nederlandstalige, Franse, Engelse en Italiaanse romans en essays, allemaal door elkaar maar wel alfabetisch gerangschikt. Moby Dick van Melville staat heel centraal en springt door omvang en cover onmiddellijk in het oog. Dat is goed want daardoor vind ik snel de boeken van de mij zeer dierbare en veel te jong gestorven Patricia De Martelaere die hier tegen Melville aanleunt. De Vlaamse filosofe Patricia De Martelaere was een auteur waarvoor ik met kloppend hart naar de boekhandel rende. Of het nu haar prachtige essays over kunst en filosofie zijn of haar eigenzinnige romans over absolute maar onleefbare verlangens, alles wat ze schreef was relevant en radicaal. Sommige van haar romans heb ik ooit uitgeleend. Mijn collectie is dus niet meer volledig en helaas niet meer aan te vullen, want de boeken zijn uitgeput en worden – o schande – (voorlopig?) niet meer herdrukt.”

“In de kleine kast in het schrijvershuisje staat mijn Bachmann-bibliotheek. Ze bevat alle werken van de Oostenrijkse schrijfster en filosofe Ingeborg Bachmann in diverse talen en een collectie studies over haar werk. Verder heb ik er boeken  ondergebracht van dichters en denkers die haar werk beïnvloed hebben: van Adorno, Ernst Bloch, Roland Barthes en Heidegger over Simone Weil, Wittgenstein tot Max Frisch en Paul Celan, de twee schrijvers met wie Ingeborg Bachmann een stormachtige relatie had. Omdat ik van dwarsdenkers hou, is éen boekenplankje voorbehouden voor Jacques Derrida, de Franse filosoof die eind vorige eeuw samen met de psycho-analyticus  Lacan de zogenaamde deconstructie in filosofie en letteren introduceerde – een denkmethode die wantrouwig staat tegenover de grote waarheden. Momenteel is de conjunctuur niet goed voor dit soort denken waarin ultieme conclusies steeds worden opgeschort. Het zou de idealen van de Verlichting tekort doen en door zijn relativerende geest bijdragen tot groter onheil. Dat mag allemaal waar zijn, maar Derrida blijft een belangrijk politiek denker uit de grote Franse intellectuele traditie. Vooral wanneer hij, in een prachtig Frans, radicaal tegen de traditionele filosofie ingaat in een cadans die hypnotiserend werkt. En niemand filosofeert zoals hij, gedegen én speels, objectiverend én intiem, waardoor filosofie een vorm van kunst wordt. Zijn laatste boek,  “L’animal que donc je suis”, dat pas na zijn dood verscheen, is me bijzonder lief. Hierin denkt Derrida na over de status van het dier in de Westerse wijsbegeerte. Wat hij uit deze denkoefening leert is de noodzaak om alles wat leeft te herinterpreteren en van daaruit het denken  van ons avondland radicaal te herijken.”

ID

about/over bookshelves

more/meer bookshelves